Podejmowanie decyzji nie jest proste, zwłaszcza jeśli w grę wchodzi zmiana naszego życia na wspólnie z drugą osobą. Czasem chcielibyśmy się związać z kimś, kto dobrze nas rozumie, najlepiej bez słów. W lot odgaduje nasze potrzeby i doskonale wpisuje się w rytm naszego życia.

Aby taką decyzję można było podjąć, przedstawię wam w kilku artykułach najważniejsze kwestie związane z wybieraniem partnera. Sądzę, że na uwagę zasługuje również temat związany z wiarą, którą się wyznaje.

Decyzjom towarzyszy kilka czynników, które albo pomagają nam podjąć słuszną decyzję, albo zaciemniają obraz. Niezależnie od tego jaką decyzję chcemy podjąć, istnieje kilka typów ich podejmowania.

Podejmowanie decyzji wymaga pewnego rodzaju dojrzałości. Nie da się ukryć, że aby podjąć właściwą decyzję należy posiadać konkretne informacje w związku z drogą, którą chce się obrać.

Jednak ze względu na dwa aspekty tego artykułu, dojrzałość i typy decyzji, podzielę ten artykuł na dwa. W tym artykule dowiesz się, jakimi decyzjami powinieneś się kierować wybierając partnera.

Podejmowanie decyzji zapewne jest cechą osób dojrzałych. Zanim jednak opowiem o dojrzałości do ich podejmowania, przedstawię kilka rodzajów najczęściej podejmowanych decyzji. Nie będę się wgłębiał w sam proces, który zachodzi podczas wybierania konkretnych rozwiązań.

Dlaczego o tym piszę?

Decyzje są nieodłącznym elementem naszego życia, zarówno podczas czynności codziennych jak i wydarzeń, które mają wpływ na nasze życie. Przykładem takiego wydarzenia, może być chęć oświadczenia się ukochanej.

Ze strony kobiety jest to wymóg podjęcia decyzji o zgodzie lub nie.

Czy warto podejmować decyzje?

Jest to pytanie dosyć retoryczne, ponieważ wiem, że w głębi ducha już odpowiedziałeś, że warto. Być może zaskoczy Cię stwierdzenie, że nie zawsze człowiek podejmuje decyzje. Czasami za człowieka podejmują je inni. A tego już nie można nazwać podjęciem decyzji.

Przykładem tego jest ucieczka od problemów, bezrefleksyjna zgoda na coś, albo chęć uniknięcia konsekwencji. Do tego typu decyzji nie trzeba być dojrzałą osobą. Wręcz przeciwnie, najczęściej tak postępują ludzie niedojrzali.

Obok nich są jeszcze osoby głęboko zalęknione, ale skupiamy się na osobach zdrowych.

Jakie mamy rodzaje podejmowanych decyzji?

Typy decyzji:

Jednym z typów podejmowania decyzji jest ucieczka. Takie decyzje często są podyktowane lękiem przed porażką, odrzuceniem.

W tym przypadku proces decyzyjny w zasadzie nie zachodzi, ponieważ osoba bezwiednie pozwala na działanie innych ludzi w jej życiu. Najczęściej jest to spowodowane lękiem. W przypadku silnych emocji ciężko jest utrzymać obiektywny osąd sytuacji.

Emocje często przysłaniają nam obraz rzeczywistości i konsekwencji jakie nas czekają. Niestety większość takich decyzji kończy się tragicznie dla samej osoby, której to dotyczy uciekanie od „problemów”.

Takimi konsekwencjami może być żal, który utrzymuje się do końca życia. W przypadku wspomnianej wcześniej chęci oświadczenia się jakiejś osobie, można mieć do siebie wyrzuty sumienia, a w gorszym wypadku osoba zostaje samotna do końca życia.

Decyzje na tle emocjonalnym występują również nierzadko. Tutaj już jedną część omówiliśmy wyżej. Istnieje natomiast rodzaj decyzji, które nie dopuszczają argumentów racjonalnych.

W przypadku mężczyzny chcącego się oświadczyć kobiecie, może nim kierować wygląd potencjalnej partnerki i to, że jest dla niego miła. Nie zastanawia się jaki kobieta ma charakter, jaką będzie dla niego żoną, matką dla jego dzieci i kochanką dla niego.

Moim zdaniem decyzje takie są jak loteria. Albo trafisz na dobrą osobę, albo zwiążesz się z kimś, kogo nie znasz i będziesz uczył się jej na nowo, ponieważ kiedy minie okres zauroczenia obudzisz się z poczuciem, że jej w ogóle nie znasz.

Decyzje wyważone cechują się tym, że zarówno emocje jak i rozsądek mają swoje miejsce i najczęściej wartości tych cech równoważą się. Pod uwagę brane są emocje i rozsądne argumenty po połowie.

Wróćmy na chwilę do mężczyzny, któremu podoba się kobieta. Oprócz tego, że jest mu dobrze z nią, będzie obserwował jak się zachowuje, jak rozmawia z kolegą czy koleżanką.

Aby to lepiej zobrazować przytoczę przykład rozmowy kobiety przez telefon. Powiedzmy, że podczas rozmowy kobiety z jej kolegą przebywał u niej chłopak. Gdy telefon zadzwonił, jemu pozostało być cicho do końca rozmowy.

Podczas konwersacji telefonicznej jego ukochanej, nagle pojawiło się zdanie:

Nie wiem, to Twoja sprawa, Ty jesteś facetem.

Jest to już jeden z sygnałów dla chłopaka, że dziewczyna może szukać w przyszłości w nim oparcia, lub do niego będzie należało podejmowanie ważniejszych decyzji w rodzinie.

W przypadku decyzji emocjonalnych, taki argument w ogóle by mu się w głowie nie pojawił. A jeśli później by się okazało, że jemu ciężko dbać o to, mogą powstać kłótnie, jak nie kryzysy.

Decyzje racjonalne cechują się głównie argumentami zdroworozsądkowymi. Nie twierdzę, że jest to najlepszy sposób podejmowania decyzji, ponieważ jako ludzie, jesteśmy zaopatrzeni również w uczucia, które mają ogromną rolę w naszym życiu.

Nasz przysłowiowy „Kowalski” mógłby w taki sposób wtedy myśleć:

Jest ładna, to znaczy, że będę mógł się z nią wszędzie pokazać. Ubiera się dobrze, więc będzie pasowała do mojego biznesu.
Ma miłą aparycję, więc znajdzie u mnie pracę.
Potrafi gotować, dlatego nie będę się martwił, czy kiedyś ugotuje mi coś, czego nie zjem.

Z punktu widzenia psychologii, mogę śmiało powiedzieć, że jego związek będzie albo nietrwały, mało bogaty, albo jego kobieta kiedyś od niego odejdzie.

Zatem jakimi decyzjami lepiej się kierować?

Moim zdaniem należy zwrócić uwagę na swoje uczucia. One podpowiadają nam, czy w związku z taką czy inną decyzją, będę się dobrze czuł. Czy ta kobieta, której chcę się oświadczyć, budzi we mnie sporo emocji pozytywnych?

Drugą sprawą jest ocena merytoryczna jej osoby, rodziny, zachowań, poglądów, wartości i przede wszystkim jakiej jest wiary.

O wierze i o innych argumentach opowiem w innych artykułach. opowiem również na co zwrócić uwagę przy podejmowaniu takiej decyzji. Chociaż wiem, że i tak większość tych decyzji jest dość subiektywna (więcej lub mniej emocji w nich – brak wyważenia), to jednak wierzę, że powyższe porady mogą komuś się przydać.

Dlatego moim zdaniem najlepszymi decyzjami są decyzje wyważone.

Każdy kto się zastanawia nad kobietą lub mężczyzną i ich wzajemnych relacjach z pewnością zauważa, że są jakieś typowe różnice między nimi. Psychologowie podkreślają wagę różnic między naszymi mózgami, kobiety narzekają na niedomyślność mężczyzn a mężczyźni na kobiet zmienność.

Ciekawą sprawą jest też to, że dla kobiet bulwersujące jest patrzenie na ich piersi przez mężczyzn lub na tyłek. Denerwuje je, jeśli facet nie patrzy w oczy.

Gdzie tu jest romantyzm?!

A mężczyźni… No właśnie, dla nich niezrozumiałe jest bycie chwiejnym. Kobieta teraz kocha a za chwilę nienawidzi. Faceci często nie radzą sobie z tego typu emocjonalnymi reakcjami.

Mówi się, że kobiety są lepsze od mężczyzn w mówieniu i pisaniu a mężczyźni od kobiet w majsterkowaniu i pracy fizycznej. Tak samo w biznesie na stanowisku menedżerskim obie płcie skupiają się na innych aspektach swojej pracy. Kobiety są częściej skłonne do relacji a mężczyźni traktują pracowników bardziej zadaniowo.

Oczywiście to są tylko predyspozycje i wszystko można przemodelować i się nauczyć.

Czy więc różnice, które są pokazane w badaniach mózgu przez psychologów płci, są na tyle istotne aby można było mówić o tym, że mężczyźni są z Marsa a kobiety z Venus?

Czy różnice w mózgach obu płci, są na tyle istotne by mówić, że jesteśmy z innych planet?

Najczęściej wyłaniane na pierwszy plan różnice między kobietami i mężczyznami dotyczą czynności, które są wykonywane na co dzień, na przykład mówienie, pisanie, majsterkowanie, posługiwanie się rzeczami, relacje interpersonalne, podejście do spraw codziennych, reakcje na różne bodźce.

Kobiety zazwyczaj są lepsze w uczeniu się, pisaniu, mówieniu. Główna ich rola skupia się na komunikacji z innymi osobami, natomiast mężczyźni są nastawieni bardziej na interakcje z rzeczami. Płeć piękna trafniej odczytuje emocje drugiej osoby, co się wiąże z większą ilością połączeń nerwowych pomiędzy obiema półkulami mózgu.

Jest to oczywiście z grubsza zarys różnic w funkcjonowaniu naszych mózgów, ponieważ nie to jest teraz celem tego artykułu.

Różnice pomiędzy mózgami kobiet i mężczyzn – są istotne czy nie?

Psychologowie są bardzo podekscytowani nowymi odkryciami z tej dziedziny, ponieważ jest to tajemnica, która nadal jest trudna do odgadnięcia. Różnice te możemy obecnie zaobserwować podczas interakcji z drugą płcią a ich odkrycie od strony strukturalnej mózgu wymaga szeroko zakrojonych i całościowych badań.

Nie zmienia to faktu, że te różnice istnieją. Jednak odkrycie nowych aspektów funkcjonowania naszych mózgów powoduje ich jednoczesną demonizację w świecie pseudo-psychologów, coach’ów, którzy często opierają się na tych badaniach, sugerując że druga płeć taka jest i tyle.

Tutaj trzeba zachować pewną ostrożność, ponieważ jak wskazuje Lise Eliot autorka książki „Różowy mózg, niebieski mózg”, takie podejście może prowadzić do stereotypizacji. Nie chcę powiedzieć, że stereotypy są złe, ponieważ spełniają one pewną ważną funkcję w naszym życiu, ale chcę jedynie przestrzec przed wykorzystaniem stereotypów i badań do usprawiedliwiania swojego zachowania.

Badania oczywiście pomagają wzajemnie się zrozumieć i jednocześnie dopasować. Jak pokazują psycholodzy, warto takie badania wykorzystać do tego, by uczyć ludzi wzajemnego poszanowania do odmienności. Sądzę, że dzisiaj jest to bardzo potrzebne zwłaszcza, że obecnie panuje trend wśród kobiet, by dorównywać mężczyznom w wielu dziedzinach.

Nie mogę tego nazwać inaczej, skoro powstają nawet organizacje kobiet, które domagają się równouprawnienia a przecież od zawsze wiadomo, że kobiety funkcjonują inaczej i z pewnymi sprawami, tak jak mężczyźni w sprawach kobiecych, sobie nie radzą.

Różnice te choć występują, sygnalizują jak bardzo się różnimy w sposobie funkcjonowania.

Uwaga!

Napisałem w sposobie funkcjonowania, ponieważ wiele kobiet jak i mężczyzn potrafi wręcz po mistrzowsku wykonywać zawód, który do niedawna był okrzyknięty jako typowo męski, czy kobiecy. Chociażby sprzątanie domu, albo nauczyciel fizyki czy matematyki.

Mówimy tutaj o zupełnie innym aspekcie. Jest to aspekt organiczny, który sięga sfery emocjonalno wolitywnej. Ze względu na ilość połączeń między półkulami, mężczyźni gorzej sobie radzą z interpretacją emocji w przeciwieństwie do kobiet, natomiast kobiety nierzadko skupiając się na jednej czynności, wykonują jeszcze sprzątanie, gotowanie, opiekę nad dzieckiem, pranie, kiedy mężczyznę już dawno by szlag trafił.

Istnieje jednak pewne ograniczenie z powodu tych różnic.

Każde wykonywane czynności jest określone pewnymi predyspozycjami ze strony mózgu. I tak jeśli mózg kobiety jest nastawiony na relacje interpersonalne, to wiadomym jest, że mężczyźni nigdy nie osiągną takiego rozwoju emocjonalnego jak kobiety. Nawet w badaniach psychologicznych pod względem wyników, mężczyźni mają obniżone normy w stosunku do norm kobiet.

Tak samo kiedy mężczyźni mają więcej połączeń między przodem i tyłem półkul mózgowych, co oznacza, że lepiej sobie radzą w czynnościach oko – ręka, to kobiety choć mogą się tego nauczyć z powodzeniem, to nie będą nigdy tak dobre jak mistrzowie typu męskiego w swojej dziedzinie.

A chociaż kobiety mogą się poczuć urażone tym stwierdzeniem, to zaznaczę, że jest w tym dużo plusów. Mianowicie kobiety ogarniając dom potrafią to robić szybko i „mieć oczy z tyłu głowy”, kiedy mężczyzna by spalił wodę w garnku, dziecko byłoby zasikane, albo ubabrane w mące a pralka już dawno by wylała na podłogę.

Coś za coś. Jeśli w czymś jestem dobry, to w innym muszę ustąpić.

Po za tym znacie to?:

Dlaczego Bóg stworzył najpierw mężczyznę?
Ponieważ najpierw się robi szkic, a potem dzieło.

Tak więc drogie Panie, jesteście stworzone po to, by czasami uratować nam życie. A panowie po to, by życie było pełne przygody, emocji i bezpieczeństwa.

Choć różnice w mózgach są niewielkie, bo około 10% mózgu kobiet i mężczyzn się różni, to jednak w życiu codziennym potrafi nieźle dać w kość dwóm płciom, które próbują się porozumieć.

Jednak patrząc od strony porównawczej na mózgi, stwierdzić można że te różnice nie są istotne, to mają jednak ogromny wpływ na wzajemne funkcjonowanie.

Skąd wynikają te różnice?

Sięgając odrobinę biologii można by powiedzieć, że gdyby na świecie nie istniał testosteron, to mężczyzn by nie było. Dzieje się tak dlatego, ponieważ bez działania testosteronu w okresie prenatalnym, fenotypowo (wygląd) rozwija się dziewczynka.

Są przypadki urodzeń dziewczynek, które czują się chłopcami, kiedy komórka jajowa łączy się z plemnikiem Y a kod genetyczny „nawalił” w taki sposób, że hormon testosteron nie jest produkowany w wystarczającej ilości. Ale to już temat na inny artykuł.

Dla kobiet najważniejszym hormonem jest estrogen, który przyjmowany przez mężczyzn zmienia ich ciało w kobiece. Tak samo zaczyna wpływać na jego mózg.

Dla mężczyzn tym hormonem jest testosteron, który powoduje wysunięcie się narządów płciowych na zewnątrz i ich odpowiednie ukształtowanie.

Stąd też hormon działający na kobietę lub mężczyznę, będzie miał wpływ także na rozwijający się mózg. Ogólnie rzecz biorąc, mózg rozwija się tak samo jak płci przeciwnej. Istnieje jednak różnica, w postaci połączeń nerwowych i rodzaju ukształtowania mózgu, na który działa odpowiedni hormon.

Oba mózgi potrafią się uczyć zawodów, języków obcych, codziennych czynności.

Pragnę tylko zwrócić uwagę na sposób ich wykonywania i uczenia się.

Jak więc łatwo sprawić żeby kobieta coś zapamiętała?
Daj jej papiery rozwodowe.

Między innymi to dlatego kobiety zakochują się w mężczyznach, którzy wiedzą czego chcą. Oni po prostu serwują im przygodę pełną emocji. Nie tylko filmach jest tak, że kobieta zakochuje się w bohaterze akcji, ale także w badaniach udowodniono, że emocje są silnym czynnikiem wywołującym bliższe relacje. To między innymi z tego powodu matka po porodzie zakochuje się w swoim dziecku.

Mężczyzna pokochuje je z czasem poprzez interakcję z maluchem.