W poprzednim artykule opisywałem dopasowanie się wzajemne w łóżku i czy w ogóle warto brać pod uwagę tego typu dopasowanie. Dzisiaj zastanowimy się nad generalną różnicą między dopasowaniem charakterologicznym a tym, jaki jest przepis na udany związek.
Zapraszam do lektury!
Gdy poszukiwałem informacji by znaleźć przepis na udany związek, wydało mi się, że chodzi o zwykłe dopasowanie charakterologiczne dwojga ludzi. Zresztą myślę, że większość ludzi uważa podobnie.
Nawet podczas kłótni między kobietą i mężczyzną padają stwierdzenia:
my do siebie nie pasujemy!
Dowodem na styl tego myślenia jest to, że każdy portal randkowy posiada w swoim repertuarze dość pokaźne testy umożliwiające dopasowanie partnerskie i dzięki temu wydaje się, że pozwolą łatwo się dopasować dwojgu ludziom.
Zastanawiało mnie to. Portale randkowe chwalą się ilością użytkowników i od czasu do czasu nowymi parami małżeńskimi dzięki tej społeczności. Tak jakby znaleźli przepis na udany związek?
Jednak kiedy przyglądam się temu bliżej, powstające pary małżeńskie to znikomy odsetek osób w stosunku do ilości użytkowników. Nie ma tam nawet 1% udanych połączeń w pary, a według statystyki taki stosunek mówi o słabej jakości usługi. Wnet bardzo słabej.
Oczywiście nie umniejszam rangi potrzeby takich agencji, bowiem są osoby, które znalazły tam swoją drugą połówkę. Bardziej chodzi mi o testy, które powstają na tych portalach, ponieważ powinny być skuteczne. Oznacza to, że na poziomie co najmniej 60% użytkowników powinny zaistnieć pary.
A jednak ludzie szukają tam swojej drugiej połówki i takie oferty kuszą. Bowiem portale randkowe obiecują idealne dopasowanie partnerskie i jednocześnie udany związek. Wygląda na to, że w tych portalach można nawet znaleźć przepis na udany związek, bowiem obiecano nam dopasowanie partnerskie.
Nic bardziej mylnego…
Jeśli by przeanalizować wszystkie zaczynające się związki dwojga ludzi, zauważyć można, że praktycznie zawsze dopóki emocje zakochania sięgają zenitu, nie ma kłótni, niesnasek.
Czasem kiedy się pojawiają sprzeczki, to druga osoba jest w stanie bardzo łatwo wybaczyć popełniony błąd.
Jednym z prostych przykładów, gdzie popełnia się błąd, jest różnica oczekiwań dwojga ludzi. Chociaż z prozaicznych sytuacji wiele późniejszych małżeństw się śmieje, to jednak bywają niedopasowania.
Nadal w większej mierze to mężczyzna wychodzi z inicjatywą, choć są i wyjątki, a kobieta jest obdarowywana, adorowana. Zazwyczaj wtedy pokazują się w mężczyźnie same dobre cechy i walka o drugą połówkę.
Kobieta często przybiera pozę obserwacji i analizy tego mężczyzny, czy on faktycznie nadaje się do związku z nią, czy będzie dobrym mężem, kochankiem, ojcem.
Chłopak czasami zrobi coś głupiego, czasami coś mądrego, ale dopóki jego zachowanie się mieści w granicach akceptowalności przez dziewczynę, dopóty ona jest w stanie z nim być i wybaczać popełnione błędy.
Przytoczę pewien przykład, który mi się nasuwa:
Pewien chłopak chcąc zrobić dobre wrażenie na swojej potencjalnej partnerce, zaproponował, że odbierze ją z dworca PKS, zaniesie jej bagaże na stancję i przygotuje romantyczne spotkanie następnego dnia.
Jak się potem pokazało, miał też do załatwienia sprawy na innej uczelni, ponieważ postanowił się przenieść ze względu na ukochaną.
Dziewczyna o tym nie wiedząc, zaproponowała pomoc jemu w tej kwestii, więc chłopak kupił jej różę i razem udali się na jej uniwersytet dopełnić formalności.
Załatwienia papierkowej roboty trwało ponad godzinę, a kobieta poczuła się zmęczona i nie chciała już nigdzie dalej iść. Dlatego zaproponowała spotkanie u niej. Mężczyzna się zgodził i pomyślał, że przygotuje coś od siebie. Kupił w pobliskim sklepie odpowiednie produkty, a dziewczynę poprosił o spełnienie jednej prośby.
Całe spotkanie z jego perspektywy przebiegało bardzo fajnie i był zadowolony z niego. Dziewczyna również sprawiała wrażenie szczęśliwej. Kiedy się zeszli jako para, dowiedział się, że podczas tego spotkania popełnił pewien błąd, który jest mu wypominany do dzisiaj.
Dziewczyna odebrała tą jedną prośbę jako prośbę o przygotowanie obiadu dla nich.
CAŁEGO!
Chociaż to było tylko wstawienie wody na makaron…
Dzisiaj oboje się z tego śmieją, ale niedopasowanie jednak miało miejsce.
Kobieta wybaczyła mu ten błąd, ponieważ widziała w nim inne dobre cechy. Jednakże jeśli by popatrzeć na tą sprawę z punktu widzenia charakterologicznego, można by przypuszczać, że on może do niej nie pasować.
Oczywiście przykład może się wydawać bardzo naciągany, jednak z powodu takich właśnie błahostek wiele małżeństw zaczyna swoje kłótnie. Po czym stwierdza, że do siebie nie pasują.
Opisując powyższą historię i analizując wiele innych, które można przeczytać, usłyszeć, zobaczyć na własne oczy, dochodzę do prostego wniosku.
Można stworzyć udany związek i jednocześnie być niedopasowanym charakterologicznie.
Swoją drogą chociaż jesteśmy kobietami i mężczyznami, to z natury do siebie nie pasujemy pod względem charakterologicznym. To oczywiste, bowiem kobieta i mężczyzna myślą zupełnie inaczej i inaczej się zachowują.
Oboje mają inne oczekiwania od życia i oboje mają inne cechy charakteru. Oboje pochodzą z innych środowisk rodzinnych i społecznych, i oboje nabrali w swoim życiu innych nawyków.
Dlatego śmiało twierdzę, że nie jest możliwe dopasowanie partnerskie od strony charakterów i temperamentów, a jest możliwe aby stworzyć swój indywidualny przepis na udany związek.
Jeśli sięgniemy do lektury „Przyczyny psychiczne niezdolności osoby do zawarcia małżeństwa w świetle KAN. 1095 n. 3”ks. prof Stanisława Paździora, dojdziemy do wniosku, że jedyne co przeszkadza we wzajemnym dopasowaniu się dwojga ludzi, są schorzenia, które mają wpływ na budowę neuronów w mózgu.
Mówię wtedy o osobach, które doznały urazów czaszki powodujących zmianę zachowania i zaburzenia wnioskowania moralnego, zaburzenia samokrytycyzmu i inne.
Do takich zaburzeń dochodzi najczęściej na skutek starzenia się (chociaż nie każdy starszy człowiek tak ma), przebytych chorób, np., cukrzycy, alkoholizmu (z których się nie wyleczy), schizofrenii (nie tylko nie leczonej). A to tylko wycinek chorób.
Poza wymienionymi przyczynami niedopasowania, moim zdaniem nie należy szukać przyczyn w charakterze, czy czymkolwiek innym, a jedynie w samych umiejętnościach interpersonalnych danej jednostki.
Najwięcej unieważnień małżeństw wynika nie z różnych osobowości, ale po prostu z ukrytych zaburzeń, które wychodzą na jaw dopiero po ślubie.
Dzieje się tak dlatego, że na ile to jest możliwe, osoby zaburzone starają się ukryć swoje problemy, a partner jest w nich bardzo zakochany i ich tolerancja na popełnianie błędów jest bardzo wysoka.
Przez to nie dopuszczają do siebie myśli o ewentualnym zaburzeniu drugiej osoby i starają się im pomóc, jeśli widzą w tym szansę.
Zawsze w parze z unieważnieniami małżeństwa idzie rozwód w sądzie.
W przypadku rozwodów sprawa ma się trochę inaczej. Bowiem tutaj bardzo często dochodzi do rozwodów z przyczyn braku wykształconych umiejętności interpersonalnych głównie.
Oczywiście tak zwana zgodność charakterów w przypadku tych osób w pewien sposób może zmniejszyć rangę problemu między partnerami. Jednakże jeśli ta osoba nie będzie miała chęci rozwinąć swoich umiejętności interpersonalnych, to tak czy siak, kłótnie będą.
Poniższy wykres przedstawia przyczyny rozwodów w Polsce w 2010 roku. Przyjrzymy się temu wykresowi.
Zwróćmy uwagę, że konflikt wartości występuje tylko w 0,6% rozwodów. To tylko sugeruje, że ludzie podświadomie dopasowują się według tego, jakie posiadają wartości. To dobrze, bo w kontekście wartości, ludzie dobierają się według podobieństw całkiem nieświadomie.
Tutaj nie potrzeba żadnych testów psychologicznych, żeby dwoje ludzi wiedziało, że ich wartości w większości są akceptowane.
A 34,8% jest spowodowane niezgodnością charakterów według osób badanych. Skoro jednak badania były prowadzone na podstawie języka prawniczego, to ciężko mi tak naprawdę określić co się kryje za „niezgodnością charakterów”.
Jedynie 19,8% to osoby, które są w pewien sposób zaburzone z powodu alkoholizmu. Według księdza Paździora większość osób, które starają się o unieważnienie małżeństwa z tego powodu, zauważa podczas procesu symptomy uzależnień jeszcze daleko przed założeniem rodziny.
Dziwi mnie fakt, że podawane są argumenty niezgodności charakterów, dlatego że istnieje wiele małżeństw, które do do siebie nie pasują a znalazło wspólny język. Sądzę, że tutaj występuje niechęć do pójścia na kompromis i brak umiejętności wybaczania drugiej osobie.
Wiele ze szczęśliwych małżeństw jako przepis na udany związek podaje, że posiadają tak wielkie różnice między sobą iż przez 20 lat życia ze sobą musieli wypracować wspólny język i sposób bycia, aby mogli stworzyć idealny dom.
Po za takimi sferami jak wartości i ewentualne zaburzenia z którymi trzeba nauczyć się żyć, nie istnieje idealny test doboru partnerskiego. Za to istnieje test psychologiczny, który z powodzeniem jest w stanie ocenić dopasowanie się dwojga ludzi.
Okazuje się jednak, że owy test nie podaje jako główną cechę dopasowania cechy charakteru ale właściwie umiejętności interpersonalne!
Nie wchodzę w kompetencje autorów testów doboru partnerskiego na portalach randkowych, ale uważam, że jest to zwyczajne okłamywanie ludzi. Jako jednostki ludzkie jesteśmy tak różni, że nie można mówić o idealnym dopasowaniu tak jak konkretny rozmiar rękawiczki do dłoni, czy buta do stopy.
Ja nie chciałbym w ten sposób być dobierany do drugiej osoby.
Dobór partnerski nie może i nawet nie da się go ocenić podczas wybierania partnera na bieżąco. Tak się składa, że większość powstających par dobiera się indywidualnie na podstawie własnych odczuć.
Dopiero później nasze umiejętności komunikacji z drugą osobą sprawiają, że albo się wzajemnie dopasujemy, albo rozejdziemy. Czasami pewne zachowania nas denerwują i uważam, że mają prawo denerwować.
Nie trzeba z nikim być na siłę, jednak zdenerwowanie zachowaniem drugiej osoby nie jest spowodowane cechami charaktery, ale tym co chcemy, żeby ta osoba miała, żeby się odpowiednio zachowywała itd.
To są nasze oczekiwania, marzenia, pragnienia i na ich podstawie powstają testy dobory partnerskiego. Jeśli się im przyjrzysz to przecież kolor włosów, hobby, śmiech lub smutek nie są cechą charakteru!
Zobacz, że nawet Polacy wyjeżdżający za granicę do zupełnie innego stylu życia i ludzi z innymi wartościami znajdują swoją ukochaną osobę. A przecież Polacy i Chińczycy, Włosi i Amerykanie to zupełnie różne światy i osobowości.
Dlatego jednoznaczny przepis na udany związek to tak naprawdę umiejętności:
To tylko niektóre z umiejętności potrzebnych do stworzenia szczęśliwego związku i przepisu na udany związek.
Takowy przepis z pewnością należałoby stworzyć samemu wraz ze swoim partnerem poprzez rozmowę o waszych potrzebach, oczekiwaniach, marzeniach. Szukania wspólnej drogi i patrzenia w przyszłość razem.
Każda para ma swój indywidualny przepis, bowiem każdy z partnerów pochodzi z innej rodziny i środowiska. Z pewnością każde z nich musi się uczyć miłości względem drugiego i szacunku.
Te umiejętności posiadamy w sobie, ale nauka przychodzi na nowo kiedy nasze nawyki i przyzwyczajenia zaczynają brać górę, a emocje zakochania opadają.
To są pary, które rzeczywiście z pewnych powodów się nie dogadują. Z jednej strony sprawiają wrażenie zgranych, ale w samym środku domu prawie gary latają po ścianach.
Jedna ze stron stale musi dbać o wszystko a druga jakby niewiele robi, żeby związek się rozwijał.
Może to wynika z charakteru tej osoby? Choć to by potwierdziło, że rozwody rzeczywiście mają potwierdzenie w niezgodności charakterów.
Moje zdanie jest inne.
Od kiedy żyjemy w pewnym środowisku, to nabywamy pewne jego cechy i się uczymy. Uczymy się sposobu myślenia, bycia, mowy i traktowania drugiego człowieka.
Nabywamy to najczęściej od rodzica płci tej samej. I jeżeli np., matka jest osobą o którą należy stale dbać, dla której mąż musi sprzątać, gotować i kupować drogie ciuchy, to często córka nabywa przekonania, że taka właśnie rola jej ojca jest najlepszą rolą dla jej męża.
Tutaj od córki będzie zależało, czy zastanawiać się będzie nad tym, czy też będzie powielać schematy rodzinne.
Przepis na udany związek wcale nie jest taki łatwy do znalezienia, ponieważ wymaga wielu godzin wspólnych rozmów, prób, wybaczenia.
Bywają osoby, które wiedzą, że czegoś im brakuje, ale tak naprawdę nie wiedzą w jakim kierunku iść. Wiedzą, że coś jest nie tak w ich wspólnym życiu, ale nie potrafią się temu dobrze przyjrzeć.
Pomocne tutaj są pewnego rodzaju wzorce, na których można bazować, lub rozmowa ze specjalistą w dziedzinie relacji damsko-męskich.
Jednakże do tego trzeba chęci zmiany. Bez niej, nic się nie da zrobić.
Myślę, że są dwa kluczowe elementy, które pozwalają stworzyć szczęśliwy związek.
Reszta pójdzie sama, o ile zaczniemy działać wspólnie z partnerem i w porozumieniu z nim.
Pozostaje mi jeszcze jedna kwestia do opisania, a mianowicie:
Decyzja wtedy należy do Ciebie.
Masz kilka rozwiązań:
