Wyobraź sobie swój kobiecy świat, mężczyzno wyobraź sobie swój męski świat. Ostatnio na terapii przedstawiłem pewien obraz rozpadającego się związku z powodu kobiecej tendencji do kontroli mężczyzny.
Ta tendencja do kontroli różni się od tej męskiej i za chwilę wam wyjaśnię, na czym ona polega. Zanim to zrobię, wyobraź sobie swój świat, najpierw kobiecy.
Świat kobiecy:
Wyobraź sobie swój dom z ogrodem. Twój ogród, bo na nim się skupimy, jest pełen wąskich, ładnych ścieżek, gdzie po bokach rosną różnego rodzaju kwiaty, róże, lilie. W centrum tego ogrodu jest mały stawik, z kolorowymi rybkami i ławeczką przy nim. Są drobne krzewy. Ogród jest pełen kwiatów drobnych, podzielony na sfery z różnymi kwiatami.
Świat męski:
Też wyobraź sobie dom z ogrodem. Tylko, że twój ogród jest złożony z samego labiryntu o wysokim krzaku tak, że nie widać co się dzieje ponad nim. W centrum tego labiryntu jest fontanna, gdzie spędzasz sobie czas czytając książkę.
Oba światy są po sąsiedzku. Kobieta i mężczyzna są właśnie tymi sąsiadami, jak Pawlakowie i Kargulowie z "Sami Swoi". Chodzi mi o to, że te dwa ogrody dzieli płot, a w nim jest bramka po środku.
Jak wygląda kobieca tendencja do nienaturalnego budowania związku?
Wygląda to tak, że kobieta chciałaby, aby mężczyzna wszedł do jej ogrodu i się nim zajął. To jest jej świat, czuje się w nim pewnie, chciałaby, żeby on też się tak czuł. Gdyby weszła do ogrodu z labiryntem, zapewne by się zgubiła i nie bardzo chce czekać, aż on podejdzie i ją oprowadzi po nim.
Lepiej jest zaprosić go do swojego ogrodu, wręcz wciągnąć, tylko dlatego, że czuje się wówczas bezpieczniej. Chciałaby, żeby on się zaaklimatyzował w jej ogrodzie i zajął się nim.
Często się na to godzimy, chociaż sytuacja raczej jest kuriozalna i na inny artykuł. Wchodzimy, staramy się ten ogród ogarniać itd. Nagle pojawia się moment, kiedy kwiaty są źle przycięte, tam coś się zmieniło, staw zapełniły karpie a ławeczka już nie jest zielona tylko zarośnięta chaszczami.
Potrafię sobie wyobrazić jak dziwnym jest teraz kobiecy świat. Ona staje w obliczu wściekłości, braku zaufania, bo ten ją zawiódł i zrobił źle. Przecież miało być tak, jak ona tego chciała!
Następuje kontrola jakości ogrodu i zamiar "naprawiania dobrego chłopaka", który po swojemu chciał dbać o jej świat. Niestety, pouczanie i rozkazywanie sprawia, że ten się wycofuje, zaczyna się złościć, przestaje się angażować, albo walczy z nią i odchodzi.
A co gdybyś przekroczyła płot? Znalazłabyś się w ogrodzie ci nieznanym. Nie bardzo chcesz czekać, ale gdybyś to zrobiła, to zauważyłabyś pewnie, że on po ciebie idzie. Podaje Ci rękę i zaczyna oprowadzać.
Czujesz się kobieco?
A widzisz... wiesz, problem polega na tym, że jesteście na razie sąsiadami. Ten płot ma być. Musicie przekraczać przez jakiś czas bramkę, zanim zaczniecie budować związek. Musicie poznawać się i sprawdzać, jak funkcjonują wasze ogrody. Bez kontroli, wraz z cnotą cierpliwości.
Załóżmy, że już płot znika. To jest czas na to, aby oba światy połączyć. On pozwala ci wejść do jego ogrodu, a Ty masz pozwolenie na zasadzenie swoich kwiatów tam, gdzie możesz, gdzie czułabyś się dobrze. Jednocześnie pozwalasz na zmianę swojego ogrodu w taki sposób, by połączenie labiryntu i Twojego ogrodu sprawiło niezłe wrażenie.
Na przykład przy ścianach labiryntu rosną różne, lilie wzdłuż drogi a w centrum, gdzie była fontanna, pojawia się staw, ławeczka już oczyszczona z chwastów i dodatkowy daszek nad nią. Może nawet jest nowa lampa w stylu retro.
Podoba Ci się?
